ما از این شهر غریبه بی تفاوت کوچ کردیم.

میگفت همه ما ازاین صداها در ذهنمان داریم. صداهایی که به ما میگوید مهم نیست، هر چقدر تلاش کنیم، باندازه کافی خوب نیستیم. 

این حس سخت و دردناک است . دراین روزهاست که ما به رویاهایی قوی نیاز داریم. رویاهایی واقعی.نه رویاهای دروغین و غیر حقیقی.

ما همگی به عشق نیاز داریم.

به بالندگی،

مرگ و ناامیدی زیادی در دنیای اطراف وجود دارد. در این روزها نیاز داریم کسی مارا درآغوش بکشد و نوازش کند. آغوش واقعی ، آدم واقعی. دوست واقعی.

دوستانی که عاشقت باشند مثل خورشید گرمت می کنند. 

کاری می کنند حس خوبی نسبت به خودت داشته باشی، با درد و رنج تو درد می کشند،  نه اینکه با احساس حقارت و انزجار منجمدت کنند.